Over dingen en doetjes in Denemarken.

maandag 6 juni 2022

Op weg naar Caen.

Eerst naar le Havre en de brug over de Seine. In feite zijn het twee bruggen, de laatste kun opklimmen. Pont de Normandie.  Het weer was prachtig en het uitzicht ook.

Hier kun je zien hoe de bruggen geconstrueerd zijn.

Onderweg naar "ons" hotel in Caen stopte de bus bij de kathedraal in Amiens, de grootste gotische domkerk van Frankrijk. Je kunt er meer over lezen via de link.




Een enorme kathedraal waar ik een kaarsje brandde bij de Mariakapel, net zoals ik dat altijd doe in Den Bosch. Het was tenslotte nog steeds de mei-maand. Het mooie van deze kerk was dat er ook kapellen waren voor de coptisch-orthodoxe christenen, voor hen uit Ethiopiën en nog een paar andere naties.


De bus liet ons eruit net voor de kathedraal, maar mocht daar niet wachten. Toen we eruit kwamen moesten we een heel eind lopen naar bus-parkering. Dat ging oh-zo moeilijk die dag voor de chef, maar het begin was gemaakt!

Net na zevenen waren we in het Hotel de Quatrans in het centrum van Caen.


We vonden een goed restaurant in de buurt; brasserie les Touristes en hebben er heerlijk gegeten. Een aantal andere medepassagagiers gingen mee en waren blij dat ik de menukaart kon vertalen. Frans is "volapuuk" voor de meeste Denen. 

zondag 5 juni 2022

Twee kilo erbij..

In Frankrijk eet je lekker. Zo lekker dat ik zeker twee kilo aangekomen ben. Dat krijg je met een busreis waar alles (goed) verzorgd is. Wij waren een weekje in Normandië (en we waren niet de enigste zie ik :-)). Een weekje in het teken van de cultuur en D-day. 



We hadden de reis al lang geleden besproken, omdat we dachten lang te moeten wachten op de operatie van de chef. Mét een goede mogelijkheid om te kunnen afbestellen. We waagden het erop. En wonder boven wonder ging het fantastisch. De chef haalde elke dag zo tussen de 8-en 10.000 stappen. Hij had de staven van nordick-walking bij zich, maar op de laatste rit naar huis bleven ze in de bus liggen tijdens de pauzes. 
Wij zijn al eerder een aantal keren op vakakantie in Normandie geweest, met eigen auto. Dat waren meer toeristische reizen waar we de kustplaatsjes bezochten. Honfleur, Deauville, Etratat enz. Deze keer werd het een busreis naar een ander Normandië. Ik kan je overigens wel vertellen dat het een heel eind is van Denemarken naar Normandië. Gelukkig was er een tussenstop in Duitsland op de heen- en op de terugweg. Met al die files op de autobanen was het lekker relaxt om getransporteerd te worden. We hadden ook een fijn gezelschap. De meesten waren van onze leeftijd en het "akkedeerde" goed onder elkaar. Wát een verhalen heeft een ieder.....Ik heb zoveel gehoord..


We kwamen uit alle hoeken van Denemarken, maar allemaal met dezelfde intentie. Ook degenen die alleen reisden waren deel van het geheel en er werd heel wat gediscuteerd, gelachen en verteld. 


Ik zal er de volgende dagen wel meer over schrijven. 
Mooi Normandië; zo licht en vriendelijk. 

woensdag 1 juni 2022

 Van boven af in mei.

De achterkant


En de ietwat saaie voorkant.


We delen de inrit met onze buren in nummer 2. Het huis ligt hier links. Dat huis staat te koop en net als in NL is er vaart in de bezichtiging/verkoop. Dat wil zeggen dat de auto's van de bezoekers onze inrit blokkeren. De chef heeft dus maar een bord gemaakt: 




maandag 30 mei 2022

Waar is de ziel?


Waar we zwijmelen bij de oude meesters van de schilderkunst, kringloopzaken bezoeken en rommelmarkten afstropen, ziet het er anders uit als we de huizen bekijken. Hier bij ons in ieder geval. Monumentale huizen, oude boerderijen, huizen uit de jaren dertig of uit de jaren zeventig....velen worden verbouwd en velen verliezen hun ziel in de verbouwing.

Zo'n huis ligt tegenover onze oprit. Typisch eind jaren zestig. Het had een grote bijkeuken, een gezellige huiskamer en nou ja, een keuken en badkamer die wel aan vernieuwing toe waren. Bij de verkoop werd alles, letterlijk alles van binnen gesloopt. Geen muur stond meer overeind. Toen het klaar was mocht ik even komen kijken. Nu heeft het een grote witte woonkamer waar ook de keuken is geplaatst. Alles nieuw, maar de gezelligheid is eruit. De grote bijkeuken is nu een rommelhok. De badkamer heeft de oude keuken erbij gekregen en is groot (en wit). De voortuin met al haar bloemen is nu een parkeerplaats geworden. Van dat laatste kan ik het nut wel inzien, omdat er maar weinig parkeerplaatsen in de straat zijn. Van een knus huis met een ziel is het nu een tentoonstellingshuis geworden.


Het is dit huis niet, dit is maar een voorbeeld. Lekker licht en ruim, dat wel. Maar nee, ik hoef geen keuken midden in de kamer. Dat is de trend hedendaags; totdat die trend natuurlijk weer veranderd. Ik kan die ene makelaar op tv wel omarmen als hij in zo'n echt jaren 70/80 villa binnenkomt die nog helemaal intact is. Hij zwijmelt en ik zwijmel lekker mee. 


zaterdag 28 mei 2022

Toch wel jammer.

Adieu Lunakoor. Ik ga je missen. Het zingen, maar ook al die lieve vriendinnen en medezangeressen. 18 jaar lang was ik lid. We hebben een aantal dirigenten versleten en ik heb vier grote ringorders vol met liederen.

Dinsdagavond namen we afscheid van die tijd...

We hebben plezier en verdriet met elkaar gedeeld.

Dagny, die in een woongemeenschap woont had de eetzaal bij haar gereserveerd. Die ligt op de foto helemaal achterin.



Deze woon-unit bestaat uit 24 huizen (hier zie je de achterkant) Aan de voorkant is de ingang via een overdekte gang. De bewoners eten zeker drie maal per week samen, de tuin wordt gezamelijk onderhouden en er wordt nog veel meer gedeeld. Dagny woont er al sinds 1987.

Enfin, we hadden een gezellige avond. Natuurlijk werd er wat gezongen. Een van de leden had een lied geschreven. De voorzitster, de dirigent, de kassier en ik kregen een afscheidscadeautje en we smulden van het smørrebrød. Een website hebben we niet meer, maar de Facebook-groep houden we aan. We hebben ook een datum vastgezet om elkaar weer te zien...over precies een jaar.





vrijdag 27 mei 2022

America.

 Overgenomen van Facebook, dat af en toe iets wijs te vertellen heeft.


zondag 22 mei 2022

Revalidatie en zo..

 Wat kunnen spieren pijn doen als je ze lang niet geactiveerd hebt.

Wat kan het vervelend zijn om van medicamenten "af te kicken".

Het hoort allemaal bij de revalidatie - van de chef. De wond geneest goed, van binnen ook, denk ik, het jeukt niet meer zo erg. De zenuwpijn is verdwenen en vervangen door spierpijn. De drie weken van niks mogen doen zijn (bijna) voorbij. Dat helemaal niks doen zat er natuurlijk niet in, maar hij heeft het toch maar rustig aan gedaan. Afgelopen donderdag sleepte ik hem mee naar het "parkje in aanleg". Bij de grote haven. Het wordt mooi als het klaar is. Dat was het nog niet toen wij er even rondkeken. Maar het was toch wat leuker "wandelen" dan op en neer door ons straatje.


Het ziet er een beetje uit als een tropen eiland op deze foto. Het voelt helaas niet als een tropeneiland. We liepen maar een klein stukje om te oefenen en zaten lang op een bankje. Het ging.


Vrijdag kwam Philip een nachtje logeren en ik bakte kattetongen. Zelfgebakken koekjes smaken honderd maal beter dan gekochte en zijn eigenlijk zo gemaakt. Ik volgde een oud recept uit een boekje dat nog van ons moeder is geweest. 

Omdat "ons moeder" de 20'ste jarig kon zijn, maar alweer bijna vier jaar geleden overleden is.  (Niet dat ons moeder veel koekjes bakte toen ze nog leefde, maar omdat ik veel aan haar dacht die dag).



Gisteren waren we naar de 70'ste verjaardag van een vriend van ons. Deze heer is stapelgek met zijn kleinkinderen (10,8,7 en 4 jaar) en ik denk dat het feest voor een groot deel op hen was afgestemd. Want zeg nou eerlijk...hamburgers, een softijs-machine en segways....waar de leeftijd van de gasten tussen de zestig en tachtig was. Nou ja, het voornaamste is dat hij het feest van zijn leven had, nietwaar. 


Natuurlijk was er een lied en er waren speeches..


De rekonvalecent was blij dat hij na vier uurtjes naar huis kon. 

Vandaag ging de chef op de fiets! (Ik natuurlijk ook). En dat ging goed; heel goed. Zo goed dat hij nu als een blok in slaap in slaap is gevallen, want het is /was toch erg vermoeiend. We hielden een paar pauzes onderweg.

Hier op een bankje met een blik op de Lillebælt en de mooie wolkenformaties. Het rook heerlijk overal en we genoten van de bloemenpracht. Rozenbottelstruiken in bloei (die ruiken zo heerlijk), wilde kervel (fluitenkruid) in overvloed, klaprozen, margrieten en heel veel paardebloemen.


Bij de haven, waar de grote blauwe Mærsk schepen binnenkort verdwijnen. 
Die worden gesloopt. 



Op de grote markt (Axeltorv) waar de chef een hotdog en ik een worstje at. Hier is het 's woensdags en 's zaterdags markt. Maar kleinschalig hoor; groente, fruit, kaas, vis en bloemen, dat is alles.

Weer thuis heb ik de planten in de kas water gegeven. Er staan al bloempjes in de tomaten; de sla en boerenkool komen kijken en de komkommers zijn niet omgevallen.



Strakjes ook de bloemenbakken maar "bewateren". Het regent hier weinig. Minder dan in het binnenland. Ik laat de slang maar klaar liggen.....