Af en toe zou ik graag een B-mens willen zijn.
Zo-eentje, die rond de middag actief gaat worden en waarvan de hersens zich 's avonds ten volle ontplooien.
Helaas ben ik een A-mens.
Iemand die 's morgens duizend dingen tegelijk kan doen. Die als een tornado door het huis kan gaan, een was aanzet en daar tussendoor een strijkje doet, een bloemetje water geeft en de theeketel schrobt.
Die als eerste in de werkplaats verschijnt; het kacheltje en de radio aanzet en vlug even kijkt of alles in orde is, voordat ik koffie ga zetten en het ontbijt klaarmaak.
De chef zit op dat tijdstip slaperig voor zich uit te kijken en soms moet ik alles twee keer herhalen voordat het muntje valt.
Hij de B-man, die tijd nodig heeft om aan de dag te beginnen en
's morgens alles op z'n "vijf-en dertigst" doet.
Maar hij is wel degene die 's avonds actief wordt. Die 's avonds moeilijke tekeningen op de computer maakt alsof het een fluitje van een cent is. Zijn hersens vallen niet in slaap tijdens het journaal.
Hij, die mij probeert uit te leggen hoe dit of dat werkt en daar veel geduld voor moet opbrengen, omdat het op dat tijdstip moeilijker tot mij doordringt.
Mijn hersens staan op "non-actief" 's avonds.
Altijd zo geweest: niks aan te doen.
Zoonlief had/heeft hetzelfde euvel; wij zaten 's morgens tijdens het ontbijt lekker te keuvelen over van-alles-en-nog-wat. Dochterlief lijkt meer op haar vader. Die zat met haar vingers in haar oren en wierp ons wrede blikken toe.
Kun je wat meer van A naar B schuiven?
Ik weet het niet.
Ik probeer om langer en langer alert te zijn. Dingen doen, actief bezig zijn, want oh-wee als ik in de luie stoel ga zitten....
Ik ben altijd een A-mens geweest.
In mijn jonge jaren las ik mijn examens 's morgens vroeg op. Als de eerste vogeltjes net begonnen te fluiten zat ik gebogen over mijn studieboeken. Dat wat ik de avond ervoor gelezen had was als door een zeef verdwenen.
Ja, een dagje B-mens zijn; dat zou interessant zijn.
Offe...zou ik dan moeite hebben met in slaap vallen?
