Zonnige storm.

Alles wat los staat is vastgebonden. De buurman heeft de trampoline ingeklapt, alle deuren en ramen zijn dicht. De vuilnisbak staat uit de wind. Windstoten van 70 kilometer per uur zijn voorspeld en af en toe dansen de takken van de bomen al. Maar het is best warm, 18 graden en de zon schijnt.

Omdat er voor vandaag storm voorspeld was hebben we gisteren een heel eind gefietst. Als gewoonlijk op het laatst even langs het strand. Kijken naar voorbijvarende schepen en een loods die van boord ging.

Dit containerschip kan zeker heel wat containers vervoeren. Net als de aken op Maas, Waal en Rijn scheelt dat weer in het aantal vrachtwagens op de wegen. Het vrachtverkeer is hier gestegen met 58% en dat kan files veroorzaken. Vooral bij Kolding en Horsens zit het regelmatig vast. En oh ja, op de Fynske snelweg, maar daar kun je de oude weg nemen. Er zijn wel plannen voor weguitbreiding, maar.....dat duurt nog wel even.

Maar goed dat ik niet zoveel hoef te rijden en áls het nodig is hoeft het niet in het spitsuur. Ach ja, jullie kunnen gerust zijn, files en spitsuren zoals in NL zie je hier gelukkig (nog) niet. 

De rust en vrede in het koor is wedergekeerd. De vleugel-piano is naar voren geschoven en de slechte hoorders zitten er nu met hun neus bovenop. De (omgangs)toon is weer goed, de dirigente niet zo gestressd en het oefenen voor ons meewerken aan het concert de 10.oktober ging goed.

We oefenen: 
"Herfst van Vivaldi". Daar heeft iemand? een Deense tekst bij geschreven en net als de muziek zelf moet dat in een rap tempo. Dat leren we nog wel. Oefening baart kunst. Dat zagen en hoorden Sandra en ik  gisteren bij de "oefen"-presentaties van 4 studenten van de musicalacademie. Die gaan ook verder sleutelen, net als wij. Al ligt hun qualiteit stukken hoger dan die van ons, haha. Amateuren zijn wij, blije amateuren. 

Een glas warme chocolademelk bij Streetfood. Dat was lekker. Echt koud is/was het nog niet...maar 15 graden is niet zo warm. De wind is koud!

Warm werden we ook niet van het Bob Dylan concert aflopen vrijdag. Wát een afgang! Vanwege een verlate musical was het concert verlegd naar de theaterzaal. Op zich niet erg, maar het geluid was niet ingesteld op deze zaal. Veel te hard en heel verwrongen. Geen geluidtechnicus te bekennen. De eega had het na een nummer gezien en ging de foyer in. Ik wachtte nog nr twee af, maar dezelfde (onbeheerste) herrie. Niks geen Dylan, die mooie teksten schreef en ten gehore bracht. Schreeuwende el-guitaren en een keiharde bas. Bah. Toen gaf ook ik het op en reden we naar huis. 

.

Teleurgesteld waren we wel.

De chef schreef bij thuiskomst een mail naar de directeur van het muziekhuis. "Ook al hoor ik niks, dan ben ik toch mijn irritatie kwijt", zei hij.

Groot was onze verwondering toen hij al de dag erna een mail terug kreeg dat de directeur het nader wilde onderzoeken. En een paar uurtjes later.....nog een mailtje: we krijgen ons geld terug.

Iets moet er zijn misgegaan in het muziekhuis.

Wel een heel goede service, nietwaar.

Zaterdagochtend waren we even naar het traditionele oogstfeest op de school waar Carl opzit, Sandra les geeft en waar ook Caroline en Casper hun diploma's haalden. De kinderen vanaf 3 jaar (børnehave) tot en met de tiende klas (16 jaar), hun ouders (grootouders) en ook altijd veel oud-leerlingen kwamen er op af. De volksdansers gaven een optreden maar dansten ook veel met de geinteresseerde kinderen. Veel families kwamen met eten; fruit, brood, koek enz. dat werd uitgedeeld. 

Er werden appels geperst, bloemenkransen gevlochten, aardappeldruk gemaakt, groentehapjes en appelmoes geserveerd, op stenen geschilderd, getoeterd in de tractor, ouderwetse en hedendaagse spelletjes gedaan en nog veel en veel meer...

Natuurlijk kwamen Caroline en haar vriend Mikkel ook een kijkje nemen. Casper kon niet komen, die zit in Oostenrijk met zijn gymnasiumklas. Wandelen, fietsen, klimmen! 

Fijn voor hem!

Zodoende is Carl deze week het enige kind thuis. Hij kreeg gisteren schietles van morfar. De chef heeft een "luchtbuks" zeggen we in Brabant. Een luchtgeweer, met hageltjes. Dat wilde Carl zo graag proberen!

Er werd een schietbaan gemaakt en...oefenen maar. Na een uurtje mikte hij uitstekend! Een gat in het colablikje. 

Ver weg? Hier heb ik wat ingezoomed.

 Fijn dat we zo'n een grote tuin hebben.

Quinde-jammer en een film.

In het Deens heet een vrouw een "kvinde" en die "kvinder" kunnen echte zeurzusters zijn. Dat was het geval afgelopen dinsdag bij mijn koor. Nu hebben we ook een half jaar niet kunnen zingen, dus de stemmen zijn niet getraind en de liedjes liggen verstopt in het ouder wordende geheugen. En eerlijk is eerlijk, onze dirigente, die geboren en getogen is in Oekraïne spreekt nog steeds gebroken Deens...maar toch.. Geklaag: "het gaat veel te snel", "onze stemmen krijgen nooit aandacht", wat is dat nou voor een melodie, nooit eerder gehoord" (uh??), "ik snap er niks van", "ik hoor het niet" en ga maar door.

Ik vond het gewoon zielig voor onze dirigente, die vol enthousiasme met nieuwe noten kwam.

Zeurpieten zijn het (soms). Humeurziek en sfeerverpestend. Heksen!

Zo dat is er uit!

Maar ik vind het jammer; ik zing zo graag en normaal word ik er altijd blij van (en de songs zijn echt niet moeilijk, maar het koor wordt ouder...)

Allé, verder in de tekst!

Kleindochter Caroline en ik waren naar de film "Respect".

Een film over het leven en de muziek van Aretha Franklin. Een geweldig mooie film en tevens een inblik in het Amerika in de jaren zestig en de laatste helft van de twintigste eeuw.

Respect is de verhaal over de legendarische soul-queen en burgerrechten activistens weg naar de top. Jennifer Hudson, die de hoofdrol had, kreeg een welverdiende Oscar voor haar prestaties als acteur en zangeres.

Wij waren onder de indruk! Ga kijken als je de mogelijkheid hebt.

Het strand gisteren. Vandaag is het bewolkt (en best koud). Wij gaan vanavond naar een concert met muziek van Bob Dylan, die dit jaar 80 werd. Daar word ik vast weer warm van.

Wegkijken en een verjaardag.

Heb jij dat ook weleens, dat je een winkel binnen komt en het personeel je geen enkele blik gunt?

Afgelopen vrijdag was in in de stad. Ik moest wat bak-spulletjes hebben en liep binnen bij "Kop&Kande". De winkel was leeg op twee man personeel na. Ik wist precies wat ik moest hebben en liep naar de toonbank. De ene winkeljuffrouw kreeg het ineens druk met glazen op de plaats te zetten, de andere rommelde wat aan de kassa. Ik moest nadrukkelijk vragen of iemand mij kon helpen, waarna de kassa-dame zich over mij ontfermde. 

Omdat deze winkel niet alles had wat ik nodig had liep ik binnen bij de winkel aan de overkant. Hier was het een beetje hetzelfde verhaal.

Zondag waren de chef en ik bij de grote "Bauhaus" in Kolding. We keken naar nieuwe handvaten voor de keukenkastjes. Ik had ze gevonden, maar er stond geen prijs bij. Een van de winkelbedienden was vrij en wij vroegen om hulp. "Daar staat een scanner anders vraag het maar aan die balie". Mmm, niemand bij de balie. Eindelijk kwam er eentje maar die begon te tasten op de computer. Hij keek ons niet eens aan.

Kijk, op die mannier verlies je klanten aan de on-line verkoop. Wij gingen namelijk naar huis en zochten zelf op diverse webshops. (we kochten niks, daar niet van, maar kregen andere ideeën). Geen wonder dat de winkels leeg komen te staan.

Nee, ik hoef geen voorrang. Ik wil best wachten. Maar als zo'n winkelbediende zijn/haar klanten nu eens even aankeek en zei: "ogenblikje mevrouw". Of gewoon " kan ik U helpen". Als het personeel de klanten ZAG. Dat is nl het verschil tussen een anonieme webshop en een echte winkel. Zucht.

🎸   🎵  🎶   🎸

De verjaardag!

De oudste kleinzoon werd 19. NEGENTIEN. Hij wilde wel even op de foto met zijn mormor ;-)

Een heerlijke knul! Het is een genot om zijn oma te zijn.

(De chef vindt het fijn ook als morfar)

PS, de traditie dat de jarige mag kiezen wat voor eten er op tafel komt is van ons op de kinderen overgegaan. Gisteren aten we pizza 😋😊.

Familie frokost-lunch.

In Harlev bij Aarhus, waar Helle ons uitnodigde. Niet iedereen kon van de partij zijn. Sommigen moesten werken (Ivona en Caroline), anderen hadden andere afspraken (Casper en Carl).

Een gezellige ontspannen lunch...op z´n Deens. Twee soorten haring in zoetzuur met eier-salade, kippenboutjes en varkensfilet. Humus, pesto, brood. Een kaasplateau en fruit.

 Tussendoor speelden we "horizonaal golf" en daarna was er koffie met "æblekage".

Een hele gezellige middag. wij waren pas om 9 uur in de avond thuis. 

PS. Covid 19 wordt hier niet meer betiteld als pandemie. 80% van de bevolking ouder dan 12 jaar is ingeënt. Nu is Covid 19 "gewoon" een besmettelijke ziekte. 

Vadertje Langbeen.

Deze zat vandaag op de broodplank. Hij of zij is niet de enige die deze dagen naar binnen fladdert. Ik zocht op wat voor nuttigs ze doen of zijn. Ze zijn het meest nuttig als larven. Die larven zitten vol proteinen en de nestbouwende vogels zijn er dol op. De larven leven onder grasvelden en vreten aan de wortels. Vooral de eigenaars van golfbanen zijn blij dat de vogels ze snoepen. De volwassen langpootmug, die wij hier stankelbeen noemen, hoeft alleen eitjes (zo'n 1500 stuks) te leggen in haar korte leventje.

Op de foto hierboven zie je de schaduw van het insect. Toen dacht ik meteen aan het boek (en de film en de musical en nog een film) van Vadertje Langbeen.

Ouderwets, simpel, romantisch...

Toen ik gisteren even rondsnuffelde bij de kringloop van het Rode Kruis zag ik deze huisjas, kamerjas, robe-de-chambre. Echt iets uit de tijd van Vadertje Langbeen. Zou iemand zoiets tegenwoordig nog gebruiken?

Sing, sing, sing.

Wat is het toch fijn voor mensen als ik die van zingen houden. We zijn weer aan de gang, joepie! Op de algemene vergadering van afgelopen zondag sprak ik met Maibritt, die voorzitter is van het Postorkest. Ze zei dat ze de eerste keer dat ze weer konden oefenen met tranen in haar ogen had gezeten zo fijn was het om weer te kunnen spelen. Zo erg is dat niet bij mij, maar blij ben ik wel. Allereerst moest ik de gevraagde noten opzoeken en m'n tas uitmesten.

Dat had ik natuurlijk veel eerder kunnen/moeten doen.....Kleverige dropjes tussen mondkapjes, ielk. Nu dadelijk de nieuwe notenbladen op de website zetten zodat de andere koorleden ze kunnen downloaden. Dat is mijn taak namelijk, als webmaster.

En dan natuurlijk een foto van kleindochter Caroline, die deze week haar "fagprøve" heeft. Over ecologie en biodynamische groente en fruit dat het liefste ook door de plaatselijke landbouw geleverd wordt.

We zijn er natuurlijk naar toe gefietst en hebben het vragenlijst ingevuld. Poj poj, Caroline. De 12 oktober is het afsluitende examen en rond de kerst is ze klaar. Ik denk dat je het kunt vergelijken met een MBO in Nederland.