Het is aan de ordre van de dag: "Ik voel me onrechtvaardig behandeld". "Ik eis een verontschuldiging". "Ik wil een forse vergoeding" "Er is aan mij onrecht begaan".
Eerst was het de hele Me-Too rage. En nee, het is niet in orde dat mensen privé grenzen overschrijden. Een tik op je billen of een hand in je bloes hoort niet. Toen niet en nu nog niet. Maar een "sorry" na dertig jaar?!? ( ik vind overigens pesten veel erger). De regering heeft veel kinderen van Groenland onrecht aangedaan door hen naar Denemarken te halen voor "opvoeding en zorg". Dat was in de jaren vijftig. Er is een verontschuldiging aangeboden. De kindertehuizen waren toen vast niet optimaal. Koningin Margrethe werd een aantal jaren geleden gevraagd of ze haar spijt wilde betuigen over het onrecht dat mensen die het slachtoffer (ook zo'n woord) waren van slavernij destijds op de Deense Caribische eilanden. Ze zei : "Dat was die tijd".
Vandaag de dag vindt de helft van de mensheid dat ze te kort gedaan zijn. De kinderen in de verpleeghuizen/kindertehuizen; de zwakbegaafden die helemaal niet zo zwak begaafd bleken en verkeerd beoordeeld werden. Patiënten die een, volgens hen verkeerde diagnose kregen. De mensen achter film, muziek, toneel, in hoge en of lage posities. Nu gaat het over degenen die in de jaren 60 en 70 geadopteerd zijn, waarbij grote fouten gemaakt zijn. Iedereen heeft wel iets om over te klagen, om te vertellen dat ze daarom gedeprimeerd raakten, de armoe ingingen, aan de drugs of alcohol raakten.
Natuurlijk zijn er grove fouten gemaakt! Natuurlijk moet er geholpen worden en eventueel een forse vergoeding komen. Ik heb het meer over diegenen die ineens de voorpagina willen halen... En de pers...die slokt het gretig. Nieuws!
Alles wordt aan de grote klok gehangen, of het nu waar is of niet. Alles wordt gediscussiëerd en voor de zwijnen gegooid. En heel veel mensen vinden zichzelf oh zo zielig of tekort gedaan.
Ooit vond ik mezelf ook zielig, totdat een goede vriend tegen me zei: "Hou nu maar op met medelijden te hebben met je zelf". Juist! Ik ben ermee opgehouden; al heel lang geleden. En ik denk vaak terug aan die wijze woorden.