Boodschappen.

Vanmiddag had ik vroeg vrij. We zijn naar het plaatsje Süder Lügum gereden, een plaatsje net over de græns bij de deense stad Tønder. Omdat DK de belasting op vet verhoogd heeft zijn chocolade, boter en vele andere artikelen flink in prijs verhoogd. Dat geeft ons des te meer een incitament om de kerstboodschappen in Deutschland te halen. In ieder geval alles wat je goed kunt bewaren.  Nu staat er bier, wijn diverse soorten haring, vlees (in de diepvries), snoep en chocolade, en nog veeeeel meer in de voorraadskast. Je kan het maar in huis hebben!

Na het boodschappen doen vlug naar huis. Ik heb een virus opgelopen (ha, ha, hoe kon het ook anders) dat me al sinds maandag een keelpijn oplevert. Overdag is het best te doen; ik brom als een beer en spreek met een basstem, maar tegen de avond voel ik me gebruikt en heb ik weinig energie over. Warme melk met honing helpt het beste.



Als het het patroon volgt van ÁL degenen die het gehad hebben en hun virus aan mij hebben doorgegeven dan is het over een paar dagen over. Dat hopen we dus maar....

Kerstkalenders en kabouters.

Als er december op de kalender staat komen de julekalendere (kerstkalenders). Ze zijn er met plaatjes achter de deurtjes, met chocolaatjes in de vakjes of met speelgoed. Ze zijn op de tv in vier verschillende uitgaven; voor de allerkleinsten, de schoolkinderen; de hele familie of de volwassenen. En degene die geen julekalender hebben hangen een kous op de deur voor kleine presentjes.

De kalenderkaarsen staan in de houders; op de scholen wordt er geknipt en geplakt van jewelste. Alles is klaar om de dagen tot kerstavond af te tellen.

Jaaa, de kerstkabouter krijgt deze maand zijn risengrød (rijstebrij) weer geserveerd. Je moet hem immers te vriend houden!!

Niet voor iedereen.

Nee, niet voor iedereen is geluk weggelegd. Vandaag hadden we een zogenaamde "ronde tafel vergadering" met Kouyo's vader, maatschappelijk werk, konsulent, jeugdwerk en ikke zei de gek. Kouya zelf had er ook bij moeten zijn maar kwam niet opdagen. Kouya is 16 jaar. Hij komt uit Iran, waar hij door zijn moeder beschermd, beschut en vertroeteld werd; waar zijn vader drie jaar lang in de gevangenis zat en waar zijn moeder hem thuis hield omdat hij op school gepest werd. Zijn vader vluchtte het land uit toen hij vrij kwam en Kouya, zijn moeder en oudere zusje volgden hem na een paar jaar. Zijn zus deed veel moeite om de taal te leren en het leven hier te volgen. Ze doet het heel goed, nu op het gymnasium. De vader had zich intussen omgeschoold en werkt nu in de verpleging.

Maar met Kouya en zijn moeder ging en gaat het helemaal niet goed. Kouya was nog nooit naar school geweest en moest nu ineens naar een school voor nieuwkomers. Hij kende de taal niet; hij kon het moeilijk leren; hij begreep de andere kinderen niet en werd een plaaggeest op school en thuis. Uiteindelijk besloot het familiecentrum dat het beter was om hem een jaar buitenshuis te plaatsen. Dat ging wonderbaar goed, totdat hij na een jaar begreep dat hij niet met de andere leeftijdsgenoten mee kon maar een kollosale achterstand had. Hij ging er van door en is nu weer thuis.....en dat gaat ook niet. Het familiecentrum nam kontakt op met mij om te kijken welke opleiding het beste voor Kouya zou zijn. Kouya en ik dachten dat een produktionsskole het beste zou zijn; maar Kouya kwam niet naar school. We dachten dat het beter was om leerling te worden bij een meester; Kouya verschool zich. Er werden tests afgenomen die een onduidelijk beeld gaven; kwam zijn lage scoring door zijn lage intelligentie of omdat hij de taal niet begreep? Op dit moment heeft hij een persoonlijke guide, die hem helpt weer terug in het leven te komen. Kouya's moeder is paranoide en depressief. Kouya's moeder wil geen hulp; geen behandeling; geen studie of baan; geen mensen over de vloer. Kouya's moeder vindt het zo moeilijk in dit land met alle problemen dat ze een vliegtuig naar "huis" heeft genomen. Ze wil geen contact en het is nog maar de vraag of ze ooit terugkomt. Daarom kwam Kouya ook vandaag niet opdagen. De vader kijkt ons radeloos aan....mijn hart doet pijn.

ochtendgloren 30.11.11

Wat een eer!

Om vier uur vanmiddag werd bekend gemaakt dat Fredericia Teater de Disney musical Aladdin mag gaan opzetten. Als enige stad /teater in Europa  krijgen zij de premiere. En dat is toch groots voor een stadje met 40.000 inwoners (inclusief "het opland"). Londen kijkt op haar neus; Hamburg werd het ook niet....maar de stad met een hele exclusive musical academie (waar Kopenhagen afgunstig op is) krijgt de eer. Da's toch geweldig! De premiereuitvoering is ergens eind volgend jaar! Kom maar kijken.......

Post......

Vanaf 1. januari 2012 moeten alle brievenbussen helemaal vóóraan het huis hangen. Neee, geen anderhalve meter binnen het heggetje maar vooraan aan de straatkant. De postbode moet er, op de fiets zittend, bij kunnen! En anders....dan krijg je geen post meer! Ja, ja Post Danmark; jullie hebben wel zowat al jullie eigen glazen ingegooid! Er is al een paar jaar geen postkantoor meer hier in de stad, slechts een posthoekje in één supermarkt. De porto is jaar na jaar zoveel gestegen dat het nu dubbel zo duur is als in NL om een brief te versturen. Pakjes afhalen kan alleen op één plaats in de stad. En nu dan het verplaatsen van de brievenbussen, wat voor vele mensen betekent dat ze een statief moeten aanschaffen om die bus aan op te hangen. Zelfs al hangt de onze al jaren op de goede plaats, vind ik toch dat veel mensen in hun beurs moeten grijpen....en voor wat?? De post wordt slechts vier keer per week rondgebracht en als ik eerlijk moet zijn zit er niet veel van belang tussen. Een enkele rekening die nog niet digitaal verstuurd wordt, een tijdschrift of een vakblad. Het weekkrantje brengt de krantenjongen rond. Ja Post: jullie zullen binnenkort werkeloos zijn. No Hope, no Cash en no Jobs. Het merendeel van de denen doet alles digitaal!

Storm over Danmark.

Daar is t'ie dan: de eerste echte herfst/winter storm. Het valt nog veel mee. Op de brug over Vejle Fjord zijn een caravan en een vrachtwagen gekanteld; de kerstversiering van de buurman is weggevlogen en de brug over de Storebælt (de grote Belt) is afgesloten voor al het verkeer; maar de storm was verwacht en dan valt de schade altijd mee. Daar komt nog bij dat het zondag is en wie er niet uit hóeft blijft maar lekker thuis. Wij ook....zo'n lekkere luie zondag..... Met het eerste kaarsje van de adventskrans aan, een film op de tv en een paar tijdschriften is het goed vertoeven in huize H.

Wie niet waagt...

....die niet wint. Er was kerstmarkt in Madsby Legepark en je mocht een wenslijst afgeven aan de kerstman. Mmmmm, wat zal ik wensen...? Idéetjes genoeg, waar of niet Casper. Nu is het de vraag of je iets wint?

de lijst wordt gemaakt

Drie turven hoog en nog niet zo goed verstaanbaar. Al wel geinteresseerd in computerspelletjes... en als mor helpt  "Bob de Bouwer" zien op You Tube!

Caroline was er deze keer maar eventjes bij; die had een verjaardagspartijtje op haar programma.