We komen zonlicht te kort hier ter land.
7 minuten zon per dag, als je de uren uitsmeert over het aantal dagen.
Dat is gewoon heel erg weinig. Het ene front lost het andere af. Regen en of een heel dik wolkenpak. Wat kun je er aan doen? Niks nie!
De chef en ik fietsten naar de stad voor nog een paar kerstcadeautjes. Dat vindt hij een vervelend ding; kerstinkopen doen. Maar even eruit, even fietsen doet hem goed. Hij is gestopt met die garbabentin tabletten want daar kreeg hij vreselijke kramper van in zijn nekspieren. Maar nu komt de rugpijn weer terug. Au! Pest of cholera; kiest u maar."Zullen we een kleine lunch pakken bij café Vivaldi?". Oeps, helemaal vergeten dat hier sinds gisteren ALLES dicht is. Behalve de winkels. Die Corona blijft maar snoepen van onze kleine pleziertjes. Oh, wat zie ik uit naar die vaccine!
Dan maar thuis een boterham eten. Met lekkere vette haring (D-vitamine) en, weet je wat, we nemen er een schnaps bij! Skål.
Niets is gewoon.
De klas van Carl stond dit jaar voor het kerstspel; Normaal in levende lijve, nu hebben ze er een film van gemaakt. Heel leuk. Met het kribbenspel waar de kabouters de toneelspelers plagen.
En natuurlijk de luciaoptocht. Lucia is morgen; een van de donkerste dagen voor kerstmis. Het gebruik is in de tweede wereldoorlog overgenomen van Zweden om licht te brengen in de duistere tijd.
Ons traditionele kerst-uitje met de oudste kleinkinderen gaat ook niet door. Eerst ging alles in Aarhus dicht, nu ook in Horsens (en bij ons - en vele andere steden).
Ik kreeg netjes m'n geld teruggestort; maar jammer is het.
Misschien was het beter vol te houden toen het zomer was; toen de zon scheen; toen de deuren openstonden en je de tuin in kon. Of naar het bos fietste, en naar het strand.
Sancta Lucia; kom op met het licht!