Ik had een berg strijkgoed liggen; beginnen dan maar. Ik zette de tv aan en keek tijdens het werk naar het programma "Toppen af Poppen". Een muziekprogramma met een vaste groep van vijf muziekmakende mensen, waar elke keer eentje van de groep luistert naar haar/zijn eigen nummer gezongen en gespeeld door de anderen. Het is geloof ik al seizoen 15. Je hebt vast ook zo'n programma in NL (want hier stelen ze met arm en been van Endemol enzovoort). Oeps, al gevonden: "De beste zangers van Nederland". Ik vind het altijd leuk en je hoort nog eens wat over, voor mij vaak, onbekende artiesten. Hoe ze begonnen zijn en hoe hun carriërre verloopt.
Ik kan toch niet altijd in de 60's, 70's en 80's blijven hangen...
Gelukkig zingen we ook af en toe "nieuwe" dingen bij het koor, maar er was geen koor vandaag want de koorleidster had andere afspraken.
Hier een foto van het raam boven op de gang. Zucht, weer sneeuw. Het is voor de helft gesmolten in de heerlijke zon vandaag maar vannacht komt er meer zeggen de mensen van het weer.
Ik nam de auto om boodschappen te doen want ik had een hele lijst. En daarna ging ik toch maar een eind wandelen, want m'n spieren zijn stijf.
PS: Ik denk overigens dat er geen sprake is van programma's stelen. Endemol wil er vast wat centjes voor hebben.
Regen, regen en nog meer regen. Overal plassen; grote plassen water. De stoepen en terassen rond het huis staan blank.Het heeft nog nooit zoveel geregend als de afgelopen tijd. Het is zelfs geen weer voor mijn wandeling vandaag. Nou ja, dat komt eigenlijk ook goed uit, want ik heb om half een een kappersafspraak.
Weet je wat dit is? Dat is een speciaal gemaakte tang om de wasmaschine te maken. En dat ding ernaast is het slotje van de wasmaschine deur. Dat ging namelijk kapoet en als het slot een fout aangeeft, tja, dan staat er in de handleiding dat je een monteur moet bellen. Dat deed ik eerst, want de chef was niet thuis. Een vriendelijke stem maakte mij erop attent dat het 800 kronen (108 Euro) kost als er eerst iemand langs komt om de fout te vinden en daarbovenop komen de reparatiekosten. Een uur werkloon, voorrrijdkosten en het slot. Oef! dat kan aardig oplopen. Ik wachtte tot de chef weer thuis was. Gelukkig maar. De fout had ik allang zelf gevonden en de chef bestelde een nieuw deurslot (zo'n electronisch deeltje) bij Nettopower. Een video op Youtube wees precies hoe je zo'n slot kunt vervangen en gisteren kwam het pakje met slot al binnen. Een makkie, totdat de metalen ring, die in de gummiering zit aan de beurt was. Op de video zag het er zooo gemakkelijk uit, maar de werkelijkheid was anders. Na enig zoeken zagen we dat je er een speciale tang voor kunt kopen. Alleen was die nergens anders te koop dan bij een webwinkel. De chef vond een andere oplossing; kocht een tang, en lastte er twee langere spitsen aan en hoepsakee, gelukt!
Het deurslot kostte 344 kronen (Euro 46), de tang 50 (6.50 E). Ik denk dat we heel wat bespaard hebben.
Op het blog van Huisvlijt las ik over het lezen van dikke pillen van boeken. Die zijn vaak zwaar en moeilijk vast te houden, inderdaad. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik meestal ook geen boeken lees van meer dan 600 bladzijden maar ooit las ik "Oorlog en Vrede" en dat zeker twee keer. In pocket-uitgave. Dat waren ook heel veel bladzijden, maar het boek zelf was licht. Die pockets waren een stuk goedkoper dan "gewone" boeken destijds en mijn ogen waren, zeker weten, een stuk beter dan nu, want het zijn wel kleine lettertjes. Maar waar zijn die zgn "zakboekjes" gebleven? Op de e-reader en/of het tablet vermoed ik. In de boekhandel zie je ze nooit meer.
Niet alleen de pocketboekjes zijn verdwenen want waar oh waar zijn de bloemen, de jonge meisjes, de soldaten, de graven gebleven? De bloemen zijn geplukt, de meisjes gingen naar de jongens, de jongens werden soldaat een eindigden in de graven...
Gisteren zongen wij met het koor: Where have all the flowers gone...geschreven door Pete Seegers in 1955 en hier gezongen door Peter, Paul en Mary (in 1986) .
...when will they ever learn...; Ja.....when will WE ever learn..
Ik was jong in de jaren 60/70. Het leven zat vol verrassingen, vol avonturen. Rijden in wrakken van auto's, vakanties in waterdoorlatende tenten, zelfgemaakte kleding en optimisme. Natuurlijk hoorden en lazen we over de oorlog in Vietnam en die van zes dagen in Israël. Maar eerlijk is eerlijk, dat was ver weg. Ik had geen tijd voor de nieuwsberichten.. Natuurlijk hield ik me wel bezig met wat er rondom onszelf gebeurde. De studenten-opstand in 1969; de academie ging plat; het onderwijs werd gesuspendeerd; we wisten het zelf toch zoveel beter ;-). Maar ook dat gleed terug in zijn/haar oude gangetje, ook al was er (gelukkig) veel veranderd en gedemocratiseerd 🙏.
Ik had destijds alleen een radiootje. Later, toen ik naar DK verhuisde kregen we wel een tv, een oudje, overgenomen van mijn schoonouders. Maar ja, twee kleine kindjes, een verbouwing en een nieuwe baan maakten dat ik (wij) voor de tv in slaap sukkelden.
Weinig tijd voor nieuws dus (nu dutten we ook af en toe 's avonds in voor de tv 😂)
Vandaag de dag wordt een mens overspoeld door nieuwsberichten. Op de telefoon, de radio, tv, krantjes en ga maar door. Veel te veel nieuws; veel te veel meningsuitingen; veel te veel gezeur; veel te veel zorgen en elende; veel te veel ge-euvel, veel te veel van alles.
Nu selecteer ik. Radio uit na het ontbijt! Die radio komt om het half uur met (hetzelfde) "nieuws". Later liever een film of serie op tv. Ik kijk ook nooit naar "Goedemorgen en/of Goedenavond Denemarken". Al die mensen die "iets" over "iets" willen zeggen. Geen programma's met meningsuitingen voor mij. Gezeur op de sociale media werp ik weg. Ik hoor en lees alleen het hoognodige om bij te blijven.
En weet je wat; nu heb ik veel meer tijd om boeken te lezen, te wandelen, een blogje te lezen en te schrijven, naar muziek te luisten en ga maar door.
Ken je dit kinderliedje nog? Van de Schellebellen....lang geleden
M'n wekker was stuk en de brug stond open M'n band was lek dus ik moest gaan lopen Katrineke, kom, kom Verzin wat anders, verzin wat anders Katrineke, kom, kom Je bent te laat, maar waarom
Tja, ik moest lopen naar de gym vandaag, want mijn band was lek. Die van het voorwiel notabene, pffft daar zit de el-motor in. Hopelijk kan het zonder al te veel problemen gemaakt worden.
Ik kwam vijf minuten te laat bij de gym. Pyt!
Toen ik thuis kwam had de chef al een nieuwe binnenband gekocht en was hij bezig met het monteren van alle delen. Zei ik het al niet eerder? Wat een geluk met een handyman!
Na de lunch fietsten we met z'n tweeën naar de stad want de chef moet aan de bril. Zijn ogen waren al eerder gecontroleerd maar ik moest(mocht) mee om een montuur uit te zoeken. We vonden wat we zochten en over een kleine week is de bril klaar.
En wie huist er naast de opticien? Een goede bakker! We kochten twee fastelavnsboller (vastenavond gebakjes)....mmmm.
Het lijkt alsof er een gezichtje op staat en dat is ook de bedoeling. Een navolging van de zo bekende kajkage.
De afgelopen dagen heeft het land hier op z'n kop gestaan vanwege het feit dat DK in de finale heren-handbal kwam. Ik hou helemaal niet van sport op tv en heb dan ook geen enkele wedstrijd gezien. Er was weinig anders te bekijken en daarom gingen wij naar de bioscoop en zagen "The Holdovers". We hadden de zaal voor onszelf ;-). Over de film hebben andere bloggers al geschreven.
Het was voor de tweede keer deze week dat ik in de bios zat; woensdag zag ik samen met dochter en kleindochter de musicalfilm "The Colour Purple" gebaseerd op het gelijknamige boek van Alice Walker. Wij hebben genoten en de film heeft mooi slot (zoals dat meestal het geval is in musicals).
Na afloop gingen we met z'n drietjes eten bij Kim's Køkken. De chef en de ene kleinzoon waren naar de schuttersclub en aten bij...Mc Donalds ;-) Carls keuze.
Nog even: de puzzel is af. Het was een moeilijke maar hij is klaar; zo kwam er ook een einde aan mijn puzzelmaand.
Vrijdag is meestal de enige dag in de week waarop ik nergens heen ga.
En zo werd de vrijdag poets-dag.
Gisteren was het bv. koor-dag. Ik maakte snel een foto van een aantal mede zangers.
Kijk eens hoe de nieuwe lamp weerspiegelt in het raam.
Ik maakte de haard schoon, ging met een franse-slag de kamer door met de stofzuiger. Ik verschoonde de bedden, ruimde de was op en hing een nieuwe was op.
En elke keer kwam ik langs de puzzel...
Ach, dacht ik bij mezelf, het is zo donker vandaag. Regen, harde wind. Je ziet echt niet of de ramen gelapt zijn of er stof ligt. Dus....
(De chef was naar de opticien in de stad en hij had daarna een klusje bij de hulp-centrale).
Oeps, ik ben weer aan het puzzelen. Voordat ik er weet van heb zijn er een paar uurtjes plotsklaps verdwenen..
Gelukkig is er de gymnastiek op maandag en het interval-wandelen op dinsdag, vandaag dus. Het waaide flink maar het was zonnig en 7 graden. We waren met 25 wandelaars. Heuvel op en heuvel af; polsslag omhoog en en de beentjes vooruit.
Ik zit dus toch niet de hele dag aan tafel.
Wat is het fijn dat er nu een zee van licht is met die goeie nieuwe lamp boven de tafel. "Ik leg een puzzel om de lamp te testen", zei ik tegen de chef.😄
Maar eerlijk is eerlijk; ik ben ook nog aan het breien; ik lees een goed en spannend boek en zie een tv serie samen met de chef. Het stof kan wel even blijven liggen...
