Tien uren.

Vandaag is het "vintersolhverv"- winterzonnewende.

Er is in deze dagen tien uur minder licht dan in de hoogzomer.

Die uren gaan we nu inhalen, beetje bij beetje bij beetje.

We maken het best gezellig in deze donkere dagen. 

Gisteren waren kinderen  en kleinkinderen hier.

Om te "racletten" - het huis ruikt nog steeds ook al heeft het raam boven de hele nacht open gestaan.

Het was wel heel gezellig!!

Op het laatste - als toetje - had ik de chocolade-smelter op tafel gezet. We dipten marshmallows, stukjes banaan en ananas in de warme chocolade..mmmm.

Het apparaatje had ik dezelfde morgen op de kop getikt bij de kringloopwinkel van het Rode Kruis. Voor omgerekend 6,50 Euro.

Het was nooit gebruikt, de kassabon zat nog in het doosje.

Kijk, dat is nou eens een leuk koopje!

Vandaag is er gewerkt aan de keuken bij Sandra.

Kastjes..,,

..en laatjes.

Gelukkig is het kerstvakantie; hopelijk tijd genoeg om de keuken in orde te maken.

Ik hielp ook waar ik kon, maar liep ook een beetje in de weg; ha!

De kerstboom staat hier weer.

.

En ik heb snel een kerstdecoratie gemaakt.

Morgen is het " Lillejuleaften".

De eend staat te ontdooien in de koelkast.

Ik kook morgen alvast kleine aardappeltjes in de schil voor de gecarameliseerde aardappeltjes bij de eend en maak de traditionele rijstebrij, waar we op kerstavond slagroom onderdoor roeren.

Die gekke Denen, nietwaar. 

En zo wordt het stilletjes alweer kerstavond/juleaften :-)

Beginnende dementie?

Gisteren kwam de buurvrouw op bezoek. De buurvrouw die anderhalf jaar geleden haar man verloor. Het was alweer een tijdje geleden dat ik haar sprak en daarom had ik haar gevraagd om op een kopje koffie te komen.

Eerste misverstand; zij dacht dat ik bij haar zou komen...Tja, ík had háár uitgenodigd.

Ach, dat kan iedereen overkomen, dacht ik.

Tijdens het gesprek viel het me wel op dat ze zeker tien keer hetzelfde vroeg...

Er waren veel dingen waarvan ze niet op de naam kon komen, het gesprek bleef heel oppervlakkig en ging over koetjes en kalfjes.

We kennen elkaar al heel lang....het was echt wat vreemd.

Moeilijk hoor.

Ze heeft twee kinderen die heel vaak langskomen, maar ik moet er zo aan denken dat de huisarts van ons moeder destijds zei "dat de familie de laatste is die merkt dat hun ouders dementeren". 

Toch maar eens de dochter te pakken krijgen.

We deden vandaag wat boodschappen.

Voor morgen, als de kinders met aanhang komen.

Mensenlief! Wat een drukte. Maar best gezellig. Je komt wat bekenden tegen en er wordt heen en weer GOD JUL gewenst.

Nu luister ik naar:

En hoera ende hoezee!
Caroline heeft een opleidingsbaan. Vanaf 2 januari!
Duim omhoog!

En ook: de chef kreeg heel goed nieuws bij zijn diabetes controle in het ziekenhuis.
"Uitstekend meneer; U hoeft hier niet meer terug te komen. Het ziekenhuis is voor de zieken". Alles cijfertjes waren prima. Nu slechts een halfjaarlijkse controle bij de huisarts.

Op naar 2020!

In de gevangenis.

Wat moet het vreselijk zijn om in de gevangenis te zitten. In het voorarrest - in het huis van bewaring, in afwachting tot je zaak helemaal uitgeplozen is. 

Ik was tolk vandaag. Video-tolken.

Na het afgeven van mijn mobieltje en nadat ik door de scanner was daalde ik samen met de verdachte en zijn advocaat af naar de geluidsdichte kelder, waar we in een kleine ruimte met een groot scherm zaten om te horen hoe lang de rechter zijn voorarrest ging verlengen.

Poeha, je zou acute claustrofobie krijgen als je hier alleen zat. De deur achter je gaat op slot, gepaard met het rammelen van een dikke bos sleutels.

Na drie kwartier werden de advocaat en ik losgelaten; de verdachte kreeg er vier weken bij.

Nee, dan was het veel gezelliger gisteren bij de jaarlijkse julefrokost - de Christmasparty van het Lunakoor.

Ik zit in de "feestcommissie" dus wij moesten voor alles zorgen; het eten (we hadden tapas besteld - die waren heerlijk), de feestelijk gedekte tafels, geprinte liedjes (6 stuks ), een kerstquiz, het pakjesspel, iets voor bij de koffie (Hanne had zelf zalig confect/snoepgoed gemaakt) het welkomstwoordje en het verlopen van de avond.

Wendy maakte op het laatst een paar foto's waar we bijna allemaal opstaan. Natuurlijk waren er ook een paar die wegens werk of ziekte niet aanwezig konden zijn, maar zo is het nu eenmaal.

What did you do today? In foto's.

 Ik breide sokken gisterenavond;

 maakte een foto van de volle maan uit het raam van de bijkeuken;

 mocht het derde advent-pakje openen (die lieve schoondochter);

 zong in de kerk van Egeskov samen met ons Lunakoor;

 maakte foto's van een hardwerkende eega en zoon;

 die in de keuken van dochterlief aan het werk zijn;

ik trakteerde op de gisteren gebakken klejner.

De donkere dagen

Is het bij jullie ook zo donker?

Hier is er altijd wel een lampje dat brandt, zo donker is het.

Gisteren "vierden" de Scandinaviërs de donkere dagen met Lucia optochten in het hele land. Lucia - het licht.

Wij gingen op kerstcadeau-jacht en hebben bijna alles binnen! Het begon me namelijk een beetje op de zenuwen te werken; kerstmis is al zo dicht bij. De zondag voor de kerst komen zoon met familie; dan kunnen we cadeautjes uitwisselen.

Deze week staan naast wat gezellige dingen ook een hoop afspraken bij tandarts, diabetescontrole voor de chef, werk dat af moet in de firma en een keuken bij dochterlief die nog in puin ligt.

We kochten ook een eend (gebraden eend staat er op het kerstavond diner; als gewoonlijk). En vandaag bakte ik klejner. Dat hoort ook bij de Deense Jul.

De kaarsen zijn aan; in de kachel brandt een heerlijk vuur; ik heb de gordijnen dicht; lekker knus.

(Ik krijg alleen de chef niet overgehaald om onze oude stereo-installatie te verplaatsen zodat de muur naast de vitrine kast vrij komt. Ik kan het zelf niet: iets met luidsprekerkabels en zo. Tja; hij werkt al hard genoeg...misschien ooit..In januari?)

Duizend dingen dagen

Wij waren vanavond even naar de verjaardag van onze stad.

Fredericia wordt zondag 369 jaar.

Dat is exacte kennis want Fredericia is een aangelegde stad, in het leven geroepen door koning Frederik de zevende.

Het was de bedoeling dat hier 's lands hoofdstad kwam te liggen, maar een aantal oorlogen met de Pruisen en andere problemen vraten de schatkist leeg en deze aangelegde stad bleef ook leeg.

Totdat men de vervolgde Hugenoten uitnodigde en de stad een vrijstaat voor alle religies maakte.

De gereformeerde kerk vierde in oktober haar 300 jarig bestaan.

Fredericia heeft de best bewaarde stadswallen in Scandinavië ( die gaan ze renoveren zodat ze nog meer lijken op de oorspronkelijke wallen) en de stad is van oudsher een garnizoensstad.

Nu hebben we ook een beroemd theater - niet het gebouw maar juist de inhoud reikt  tot ver over de stadsgrenzen.

Dat vierden we vanavond in het theater.

Natuurlijk met het stadslied. 

Is dat niet leuk; een stad die haar eigen lied heeft.

Iedereen stond op en zong mee; de burgemeester zong voor.

Vier acteurs/zangers van de musicalacademie namen het over.

Zij zongen heel wat beter dan Bryan Rice, waar we afgelopen zondag een concert van bijwoonden.

Die kletste meer dan hij zong en niet alles was even zuiver van toon, tjaaa..

We hadden wel van te voren een fijne lunch gehad in het bijhorende 

Hindsgavl slot

Prachtige omgeving, eten uit de kunst. Elk hapje was exclusief.

Dit was ons "Julefrokost"; we zijn per slot van rekening toch een firma! En die houden julefrokoster (met hun personeel ;-))

Dit zijn de dingen tussen -al dat werk-in.

Want natuurlijk is het altijd druk in de zaak zo net voor kerstmis.

Druk druk!

Daarnaast het helpen bij het opknappen van dochters huis....

Het is net alsof de dagen veel te kort zijn.

Honinghart

 Op een honinghart hoort een poëzieplaatje.

Een engeltje

of een kerstman
of iets anders kerstigs...

We stonden in een lange rij voor de bakkerij in "Den Gamle By" in Aarhus om 2 honninghjerter, 4 hindbærsnitter en 4 kransekager te kopen. Voor de thuisblijvers. Ouderwetse recepten; de lekkerste die er zijn! Wij waren niet de enigen die dat vonden.

Een Juletur - een kerst-uitje hoort er bij.

Dit jaar bleef de morfar thuis om te sleutelen aan de elektra bij Sandra en reed ik met drie kleinkinderen naar Aarhus.

We besteden deze keer de meeste aandacht aan het oude gedeelte; de jaren 18- tot 19 honderd.

Je kunt ALLE huisjes binnen en overal zijn de voorbereidingen voor kerstmis aan de gang. Van arm tot rijk. Wat er in de keuken gefabriceerd wordt, hoe de eventuele kerstboom versierd was, hoe de kleermaker werkte, de boekbinder, de apotheker, de meubelmaker, de weverij en noem maar op. Hoe de mensen woonden, werkten en gekleed gingen. 

Een levend openluchtmuseum.

We gingen (weer) koffie drinken in de tearoom uit de jaren dertig.

We liepen door oude straatjes en over een ouderwetse kerstmarkt. 

We bekeken de oranjerie en de winkel waar ze in de zeventiger jaren televisies verkochten. Wat waren die dúúr in verhouding tot nu! Levensmiddelen daarentegen waren goedkoop en wat was er veel ingeblikt. We keken rond tot we vonden dat het genoeg was en reden naar het centrum van Aarhus, waar we wat winkels keken en daarna gingen eten.

Een gezellig dagje zit er weer op.