Strikke-rikke-rik.

Af en toe zijn er van die leuke lezingen in de bibliotheek. Mijn vriendin Lisbeth heeft er een goed oog voor en zo togen de dames van de breiclub naar de lezing van Lærke Bagger, dé brei- kunstenares van de het land. En oh wat was het leuk - en interessant - en inspirerend - en natuurlijk heel gezellig.  

Nee, Lærke werkt niet met patronen, dus je kunt niks direct namaken. Hoeft ook niet; veel projecten zijn gewoon heel anders. Gek, vreemd, uitdagend en vernieuwend. Niks hoeft perfect te zijn; alle soorten garen kunnen en je gebruikt gewoon je fantasie. Ja ja.

Ze vertelde ook over haar eigen- ietwat gecompliceerde leven. Al met al een leuke lezing - van een uurtje.

Fantasie is goed maar deugt niet bij het boekhouden. Dat moest vandaag gebeuren. Lekker bij de warme kachel en de ene kaars van de adventskrans. Ook weer gebeurd.

PS: De titel van het blog heet "strikke", dat is Deens voor breien. En de jongedame die de lezing hield heet Lærke, wat leeuwerik betekent. Het is een veel voorkomende naam hier.

Zeg het met foto's.

Wat was ik blij dat ik vorig jaar deze plastic bakken kocht. Nu ligt al het kerstspul gesorteerd. 

Deze bak is gevuld met advent spullen.

Er wordt kleding verzameld voor Oekraïne. Ik heb een zak met drie goede warme winterjassen en een wollen deken naar het afhaalpunt gebracht. 

De vrachtwagen stond al klaar. 

 

Rond deze tijd kunnen we eindelijk goede sinaasappels en mandarijntjes /clementines kopen.

Vooral de chef is er verzot op.

We namen een kijkje op de school waar Sandra les geeft en Carl in de zevende klas zit.

Hier worden æbleskiver gebakken en kon je gløgg (warme wijn met amandelen en rozijnen) kopen. Aan de andere kant van de tafel verkochten de kinderen (natuurlijk) risengrød (rijstebrij met een klont boter en kaneelsuiker).

Dit hoort hier bij de kerstmaand.

De school hoort officieel bij de Sct.Knuds parochie ergo de school leende de figuren van de  kerststal van de kerk. Die beelden pronkten in de ramen van de prachtige gerestaureerde zaal.

Natuurlijk was de kerstman er ook; voor de kleinsten.

Gisteren kwamen zoon en kleinzoon op de koffie. Ik had maar weer eens koekjes gebakken. Die gingen er in "als koek".

Jeff bracht een advent-kalender mee, gemaakt door Ivona. Lief  nietwaar. Het eerste pakje mocht vandaag open; de eerste zondag van de advent. Daar zaten leuke souveniertjes in die ze hadden meegebracht uit Gambia (waar ze een weekje werkten samen met "senioren zonder grenzen").

Vanmorgen maakte/bakte de chef vier porties leverpastei. Er is vast geen land ter wereld waar zoveel leverpastei gegeten wordt als hier. En eerlijk is eerlijk, zelfgemaakt smaakt het best.

Lekker op een sneetje Deens roggebrood, met ingemaakte rode bietjes of komkommer erbij.

Voor bij de koffie vanmiddag bakten we hindbærsnitter. Koek met frambozenjam. 

Daar kwam dochter met haar gezinnetje op af. 

Nu mag de eerste kaars aan.

De kersttijd is begonnen.

Hé, zeg eens nee!

Mijn lieve chef vindt het altijd okay als ik me in het sociale leven stort, maar af en toe vind zelfs ik het teveel van het goede. Het sporten op maandag hou ik natuurlijk aan omdat het goed voor mijn lijf en leden is. De intervalwandeling dinsdags ook. Maar als alle sociale gezelligheid in een week valt dan voel ik dat mijn potje leeg is, hoe gezellig het ook is.

Een etentje met mijn oude alt-groep bij Vivaldi. 

Woensdag was het breien.

Een middagje met koffie en cake met oude collega's in Café Stillestund.

Vandaag ga ik zingen en vanmiddag gaan we allebei even naar de kerstmarkt bij de Sct Knudsschool. (Carl bakt æbleskiver ;-))

Dus toen Suzana schreef of ik een avondje naar Middelfart kwam zei ik nee.

Gewoon woensdag.

De sneeuw is intussen weer gesmolten en vervangen door donkere wolken en regen. 

Binnen-blijven-weer.

Ik dacht, ik zet er maar een fotootje op van de breiclub (dat mocht van de dames). Dat was vanochtend hier thuis. We waren vandaag maar met z'n vieren.

Na de lunch fietsten we even naar de Biltema winkel. Ja ja, ik kreeg de chef mee. Het regende flink toen we weer buiten stonden. 

En de zon? Tja, die houdt een winterslaap denk ik.

November sneeuw.

Net als vorig jaar kwam de eerste wintersneeuw in november. Ik weet het nog, omdat Carl  rond die tijd een weekje bij ons was en de chef hem naar school reed. Het is maar goed dat we niet veel hoeven te rijden; de winterbanden gaan er pas over een week op (en dan is het vast weer warmer). Nu bibberen we wat bij  plus 2 graden en vorst aan de grond.

 

We maken het maar gezellig in huis met een kaarsje en een paar waxinelichtjes. We snoepen van de met chocolade overtrokken pepernoten, gekregen van een klant en ik brei aan een lang vest. Het dekentje daaronder heb ik ook gemaakt; lekker voor 's avonds.

We werkten een paar uurtjes in de werkplaats wat de uren verzet in deze donkere dagen. Om vijf uur 's middags trek ik de gordijnen dicht. Oooh, wat verlang ik naar de lichte dagen....zucht. 

Op de tv is het niks als sport. EM handballen en WM voetbal. Over dat voetballen in Qatar is hier heel wat te doen geweest, maar het schijnt dat men een standpunt heeft tot men een nieuw neemt.. Ik heb helemaal niets met sport op tv. maar vind wel dat het WM in een land dat mensenrechten voor de zwijnen gooit niet door de beugel kan.

Broos.

"It's the heart afraid of breaking...". Een zinnetje uit The Rose (Bette Midler). Dit lied zongen we vaak met mijn oude Lunakoor.

De chef had helemaal geen longonsteking want de ademnood en ekstreme moeheid kwam door het slecht werkende hart."Hjertesvigt" zei de arts in het ziekenhuis; hart-falen. Het hart pompt slecht en niet gesynchroniseerd en de ene hartklap lekt. Oef, dat was schrikken deze week. Er zat drie liter vocht in zijn longen en rond het hart waardoor hij in het ziekenhuis belandde. Nu is hij weer thuis met een heel arsenaal aan medicijnen. En hij moet regelmatig naar de hart-clinique voor controle..... 

En ik? Ik moet weer even terug in het ritme van de dag, want van zoiets schrik je en denk je nog meer na over ouder worden en de broosheid van het leven.

Kunst en koken.

Eigenlijk wilde ik zaterdag koekjes bakken. Maar dat deed ik niet want volgens mijn app was de el-prijs hoog. Tja...geen zuchtje wind, eergisteren niet, gisteren ook niet en ook al is het wat gaan waaien vandaag heeft dat nog geen invloed op de el-prijs. Nou ja, dan morgen maar.

En weet je wat, ik heb helemaal geen idee of zuinig zijn met elektriciteit te zien is op de maandrekening. Het abonnement kost ook en dan lees ik net dat de bestuursleden van Ewii een flinke salarisverhoging krijgen (ook al heet het niet salaris maar iets anders - honorar zeggen we hier). Ja ja, sommigen worden rijker dan rijk tijdens de energie-crisis: het moest niet mogen!

De chef maakte afgelopen vrijdag een heerlijke zult, oh jee, zelfs drie bakjes! En de zelfgemaakte worst is echt lekker! 

Geen wind geeft wel fijn fietsweer.

Zaterdag bezochten we de jaarlijkse kunstmarkt. De werken van locale kunstenaars zijn op meerdere plaatsen in de binnenstad te zien; wij gingen kijken bij 3 tentoonstellingen. Zoals je ziet: van alles wat.

Ondanks een hoge el-prijs zet ik vanavond toch de oude infrarode lamp op m'n voet. Mijn zusje zegt dat infrarood helpt bij rheuma -  misschien helpt het dan ook om de artrose in m'n linker voet wat te verlichten. Het is hier namelijk jicht-weer ;-)